Dom przysłupowy w Grabiszycach Średnich to przykład architektury typowej dla regionu Łużyc, występującej na pograniczu Czech, Niemiec i Polski. Charakterystyczny dla tego obiektu jest system konstrukcyjny uniezależniający ściany budynku od dachu opartego na konstrukcji słupowo-ramowej. Zastosowanie drewnianych przysłupów wiązało się ze zlokalizowanym w głównej izbie warsztatem tkackim, który wywoływał duże drgania, co mogło doprowadzić do naruszenia stabilności budynku. W późniejszych latach konstrukcja szachulcowa została ukryta pod tynkiem, zatem renowacja wymagała wniknięcia głęboko w strukturę budynku i wyeksponowania elementów zachowanych po stronie południowej oraz zrekonstruowania ściany zachodniej. Istotne przy tym było zastosowanie starych technik ciesielskich i murarskich, w tym mieszanki gliny i słomy na wypełnienie pól szachulcowych oraz tynków glinianych.
